öyle bir estiki..

.. savrulan sonbahar yaprakları geldi yapıştı gözümün camına.
aydınlık başlayan bir güne uyandıktan sonra canım sevgim ve hüseyin abiyle merkezde buluştuk bir kaç iş halledip evin yolunu tuttuk o nasıl kasvetli bir mahalle ya balat sokaklarına kurban olayım dedirten cinsten.. ama o ev her yeri masumiyet kokan o evde çocukluğumun tavanarasında dolaştım bugün orada.. ne güzel çocuklardık be
sobada kestane kebap:) yapıldı çaylar demlendi ve sobadaki odun çıtırtısını bastıran bir yağmur sesi eşliğinde samimi bir sohbet.. Burhan amcam yoktu ilk kez o evde.. bunu düşünmek beni çekiyordu tavanarasından bugüne
canım kardeşimi yolcu ettik ve o kadar şiddetli bir yağmur arabanın içinden sokaktaki insanların yağmurdan çok ters dönen şemsiyeyle mücadelesi beni gülümsetti yol boyunca ve sokakları hiç ama hiç bu kadar kahverengi görmemiştim yapraklar umarsızca uşuyordu ve bir sürüydü bayram tatili olunca kimse sokakla ilgilenmemişti haliyle ama çok güzeldi

yolcuyuz hayatta, sen gel otur yanıma.....

nasıl güzel bir şarkı bu birkaç saattir aralıksız dinliyorum aslında bu şarkıya özel bir durum değil bu saatlerce aynı şarkıyı dinleme durumum. Ama kesinlikle mest oldum..

Dün sabah yıllardır görüşemediğimiz arkadaşlarımla kahvaltı yaptık. Zaman su gibi akıp gidiyor mutluyken..Gördüğüm en tatlı prensesle tanıştım nasıl tatlıydın sen ecrin nisan şimdiden özledim seni. Üstüne akşam ankara- ada arası otobüste 2 oğlan bebiş daha vardı Allahım bayıldım anneanneleriyle yolculuk ediyorlardı hayran hayran oturduğum yerden mimiklerimle sevdim durdum. Çocuklarla pek haşır neşir olmayan biri olarak bir günde bu kadar sevimli çocuklarla karşılaşmayı hiç ummazdım diye düşündüm yolda ha birde staj koordinatörlüğünü yaptığım derslerine girmediğim zehir gibi bir öğrencim var bazen whatsapptan yazışıyoruz onun sınav kaygısını hafifletmeye çalışıyordum instagramda yazışmamızı paylaşmış- inanırsan başarırsın- yazmış birde, sevindim:) ışık olmak ne güzellll

ve oldu

evet bir blog açmıştım keyifsiz geçen zamanların gizli güncesi olacaktı sanırım ama kimse duymasada yazarken içimden tekrar edecek kadar güçlü değildim heralde o günleri.. yine unutuyorum ama iyikide unutuyorum. Hergüne gülerek olmasada gülümseyerek uyanılan zamanların kıyısındayım artık keyifliyimde üstelik! mutlu olmadığım bir iş ve şehir ve evden ve hayattan sıyırdım ömrümü toparladım yeniden yoğurdum eh fenada olmadı. kafama koyduğum gün "herşey tıkırında gitmeye başladı" kesinlikle öyle evet -tıkırında- tesadüf diye birşey yok inanmak adanmak varmış. Karşıma çıkan herşey her olay her insan hatta mekanlar ne güzel işaretlermiş. Gördüm şükür..